Bağımsız Çocuk Yetiştirmeye Dair

Evden okulun kapısına kadar çocuğunun çantasını taşıyan, ödevlerini yapmadığında çocuğunun sorumluluğunu alıp öğretmene ödev yapılmadığını mesaj atan, çocuğunun ayakkabısını çocuğunun bağlamasına izin vermeyip kendi bağlayan, kıyafetini giydiren, ortaokula kadar banyosunu yaptıran, çocuğu arkadaşıyla kavga edince her zaman çocuğunu koruyan ebeveynler size de tanıdık geldi mi? Kimimizin komşusu, kimimizin annesi… Bu tarz tutumlar çocuğun öz benliğini zedeler, ergenlik döneminde “Bu çocuk kime çekmiş? Hiçbir şeyi kendi yapmıyor.” diye sitem etmemize neden olur.

Bir öğretmen olarak farklı aile tutumları ile karşılaşıyorum. Evde odasını toplayan, suyunu kendi alan çocuklar okulda da sorumluluk sahibi öğrenciler oluyorlar. Bununla birlikte evde sorumluluk verilmeyen, dünyanın etrafında döndüğünü sanan çocuklar okulda da uyumsuz, ödev yapmayan, en ufak bir olayda yardım isteyen çocuklar oluyor.

Bağımlı çocuklar değil bağımsız çocuklar yetiştirmeliyiz. Örneğin çocuk mahallede arkadaşları ile top oynarken birisi ona vuruyor. Bağımlı çocuk ağlayarak hemen annesinin yanına gelir. Bağımsız çocuk ise annesinin onu koruyacağını bilir ama çok önemli bir şey olmadığı sürece yardım istemez. İnce çizgi bu bağımlı çocuk kendi sorununu çözmekte sorun yaşar ve birinden yardım alma ihtiyacı duyar. Bağımsız çocuk da kendi sorununu çözebilme yoluna gider.

Peki ne yapmalıyız? Çocuklarımıza sınır koymasını bilmeliyiz. Ağladıklarında veya bir şeyi tutturduklarında onların isteklerini yapmamalıyız. Eğer yaparsak tek yolun inat etmekten geçtiğini öğrenirler. Onun yerine karar vermemeliyiz. Yaşıtları ile ilgili sorunlarda devreye girmemeliyiz. “Ama o daha çok küçük, yapamaz.” dememeliyiz. Kısaca onların da birey olduğunu, günün birinde kanatlarımızın altından çıkıp kendilerine ait hayatlarının olacağını bilmeliyiz.

Sena İnanç

27.03.2022